sábado, 19 de enero de 2013

Manicura francesa con prateado


¡Moi bos dias! Hoxe vouvos falar outra vez de unllas. Pouco a pouco voulle pillando o truco a esto do Art Nail. Ademais, cada vez teño mais cores, pinceis e demais materiais que me facilitan a tarea. Hai veces que fago fozadas horribles, pero por sorte hai veces que me quedan cousas moi chulas, como o deseño que vos vou ensinar hoxe. Ou polo menos a min parécenme chulas.
No Nadal agenceime cun esmalte negro para facer decoracións, que xa trae un pincel moi finiño. E tamén cun esmalte prateado, que me encanta. Con estes, mais o salmón e o transparente que uso sempre para facerme a manicura francesa, fillen este deseño.
Para empezar, pinteinas coa base salmón do meu kit da francesa. Unha vez que secou, usei o prateado. Con el pintei a punta das unllas, pero en vez de recto coma coa francesa, fixen primeiro unha pincelada recta, e despois unha a un lado, facendo unha curva. Cando secou, co pincel finiño do esmalte negro, fixen unha liña marcando donde remata o esmalte gris. Despois cubrino todo co transparnte para fixar. ¡E xa está! Para min, un diseño sencillo e elegante. Se usades putra cor en vez do prateado tamén debería quedar ben. Todo é cuestión de ir probando. O que pasa é que eu estou namorada deste esmalte, e ultimamente no paro de usalo ata atopar deseños nos que vaia ben. 
Espero que vos gustase. ¡Saúdos!

jueves, 17 de enero de 2013

Una vacante imprevista - J. K. Rowling

Portada
Esta é a primeira novel de Rowling depois da exitosa saga de Harry Potter, Desta vez, céntrase nun público adulto e alónxase da fantasía maila maxia que tan famosa a fixeron. Eu de recoñecer que o lin por ser de quen era. Se fose dun autor que non coñecese non creo que lle dese unha oportunidade, o cal sería un gran erro.  Ao principio, é todo un pouco lioso con tanto persoaxe novo de golpe, pero unha vez que te situas, engancha e non podes parar de ler.

  • Sinopsis
A historia desta primeira obra de Rowling para adultos céntrase na historia de Pagford, un pobiño imaxinario do sudeste de Inglaterra onde a súbita morte dun concelleiro desata unha feroz pugna entre as forzas vivas do pobo para facerse co posto do falecido, factor clave para resolverr un antigo litixo territorial.
A minuciosa descrición das virtudes e miserias dos persoaxes conforman un microcosmos tan intenso como revelador dos obstáculos que lastran calqueira proxecto de convivencia, e, ao mesmo tempo, debuxan un divertido e polifacético mostrario da infinita variedad do xénero humano.
Sin que o lector apenas o perciba, Rowling consegue involucralo en temas de profundo calado mentras o conduce sen pausa a un sorprendente desenlace final.
  • A miña opinión.
Para min, é unha historia magnífica, moi ben contada. Erróneamente foi publicitada como unha novela de humor e misterio, e non ten nin unha, nin a outra. É unha historia dura, que nos mostra o peor da sociedade tal cual, sen nengún tipo de maquillaxe: drogas, prostitución, familias rotas que fixen ser todo o contrario para aparentar ser algo que non son... Podése decir que é unha crítica ao sistema, a hipocresía, as ansias de poder, o amiguismo, aderezado con drogas, violencia, pero sen edulcorantes nin esaxeracións. Tamén nos mostra unha crítica á loita de clases: as familias de ben non queren que o barrio das pobres pertenza ao seu pobo, queren que forma parte do do lado.
E coma sempre, hai persoaxes que aborreces, e outros que adoras.O curioso é que o protagonista absoluto sexa un morto, que so está presente nos recordos dos demais persoaxes.
Como curiosidade teño que decir que hubo un momento que temín que Rowling cometese o erro de darlle un final feliz (o cal non quedaría ben tendo en conta o desarrollo da historia). Por suposto equivoquinme. Se é que despois de haber lido a saga de Harry Potter e visto o dura que foi Rowling, so a min se me ocurre pensar nun feliz de "e foron felices e comeron perdices".
Aos que non léstedes a saga potteriana por que non vos atrae o xénero, vos animo a darlle unha oportunidade a esta autora, que demostrou ser moi boa. E aos fans de potter tamén lles recomendo que a lean, que ainda que cambia de xénero radicalmente, a historia está moi ben e conserva a súa forma de escribir.
¡Ata pronto!

domingo, 6 de enero de 2013

Feliz ano novo 2013!!!

Moi boas! Feliz ano novo a todos, ainda que cuns días de retraso. É o que ten estar de vacacións, que unha as aprobeita ao máxima e está na casa para durmir e pouco mais, e así non hai foma de actualizar esto. ¿Empezástedes ben o ano? ¿Qué tal o balance do 2012?
O meu comezo de ano está sendo fantástico: de vacacións, sen facer nada productivo e paseando moito. E sobre o balance do 2012... ¡Foi un dos mellores anos da miña vida! Está cargado de moi bos recordos (Santiago, Revenidas, Albariño, o Ciclo...), e con bos resultados en proxectos personais. Mágoa da crise, senón sería un ano redondo.
O ano pasado por estas fechas, propuxérame un reto: ler 75 libros ao longo do 2012. Non o cumprín non de lonxe... Quedeime nos 34. Entre outro caeron nas miñas mans a saga de Harry Potter, 50 Sombras de Grey, Pretty Little Liars... Un pouco de todo. O que mais me gusto e atrapou foi a saga de Harry Potter. ¡Namoreime dela! É tan máxica que a relerei seguro. Por outa banda, o gran chasco, por decilo de alguna forma, foi Grey. O primeiro gustoume moito, sobre todo porque nunca lera nada dese xénero. O segundo foi pichípichá, e o último un auténtico peñazo. A sorpresa do ano foi Tim Burton. Non sabía que a parte do cine se dedicaba á poesía, así que vin un libro del (La melancólica muerte del Chico Ostra), non puiden evitar facerme con él. ¡Encantoume! E lembroume ao Tim Burton de Edudarno Manstixeiras. Un mundo imaxinario que so pode sair da súa mente. O que xa non me gustou tanto é o curtiño que é. Quedei con ganas de mais. 
Para este 2013 poporeime un novo reto literario, pero esta vez algo mais realista: 50 libros. ¡A ver se este ano o consigo!

¡Tede un moi bo ano 2013! Bicos e apertas para todos.